ممانعت‌کننده‌ها موادي شيميايي ميباشند که موجب کند شدن واکنش هاي خوردگي مي گردند. وقتي يک بازدارنده خوردگي به محيط خورنده اضافه ميشود، سرعت خوردگي را کاهش مي دهد يا به صفر مي رساند. اولين بار يک بازدارنده معدني به نام آرسنيت سديم براي بازدارندگي فولادهاي کربني در چاه هاي نفت مورد استفاده قرار گرفت تا از خوردگي CO2 جلوگيري کند؛ اما به‌دليل پايين بودن بازده، رضايتبخش نبود، در نتيجه ساير بازدارنده ها مورد استفاده قرار گرفتند. در فاصله سال‌هاي 1945 تا 1950 خواص عالي ترکيبات قطبي با زنجيرههاي بلند کشف شد. اين کشف روند آزمايش هاي مربوط به بازدارنده هاي آلي مورد استفاده در چاه‌ها و لوله هاي نفت و گاز را دگرگون ساخت. اين بازدارنده ها از طريق ايجاد يک لايه محافظ سطحي مانع از نزديک شدن ذرات خورنده به سطح فلز مي شوند. به اين نوع بازدارنده ها، لايه ساز يا تشکيل دهنده فيلم سطحي مي‌گويند که اغلب پايه آميني دارند. در این دوره آموزشی بعد از مرور مختصر عوامل محیطی خورنده و مکانیزم های خوردگی در واحدهای بالادستی و میان دستی صنایع نفت و گاز، با روش های کنترل خوردگی از طرق تزریق ممانعت کننده های خوردگی آشنا خواهیم شد. در ادامه روش های ارزیابی اثر بخشی این مواد در مرحله بهره برداری مرور شده و روش های تزریق مواد شیمیایی و ادوات و تجهیزات مرتبط با این روش به صورت کاربردی مورد بحث و بررسی قرار خواهد گرفت.
اين دوره برای آموزش داخلی، آموزش آنلاین و از راه دور در سراسر کشور در دسترس است و می تواند برای رفع نیازهای خاص سازمانها سفارشی شود.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.