وبینار “راهنمای مهندسی در صنایع نفت و گاز”

مقدماتی-مجازی

کشورمان، ايران، بر خلاف اينکه به عنوان اولين کشور دارنده مخازن نفت و گاز جهان شناخته می­ شود، با رشد فزاينده مصرف و محدوديت توليد انرژی روبرو است. وابستگی 70 درصدی بخش­ های مختلف مصرفی به گاز طبيعی از يکسو و افت فشار ميادين اصلی توليد گاز از سوی ديگر، در کنار کسری  منابع لازم در فرازآوری و توسعه ميادين، کشور را با چالش­ های جدی روبرو ساخته است. بر اساس گزارش کميسيون انرژی اتاق ايران، بيش از 95 درصد سبد انرژی کشور از نفت و گاز تامين می گردد و در حال حاضر بيش از 90 درصد صنايع و نيروگاه ­های کشور وابسته به نفت و گاز است.  علاوه بر اين، 90 درصد محصولات کشور توسط بيش از 20 هزار واحد صنعتی بزرگ و مهم توليد می ­گردد که همگی وابسته به اين دو ماده حياتی هستند. در واقع نفت و گاز، کالایی امنيتی، اقتصادی، رفاهی و اجتماعی محسوب می­ گردد و کاهش يا نوسان آن بحران­ های امنيتی و اجتماعی گسترده ­ای به همراه دارد؛ لذا موضوعاتی که به هر نحوی امنيت توليد، فرآورش و انتقال اين مواد حياتی و فرآورده­ های آن را به خطر می­ اندازد به همان اندازه حياطی است و آينده و رفاه فرزندان ما را تحت تاثير قرار می­ دهد.

سوای از مسائل مرتبط با ناترازی توليد و مصرف انرژی، افت فشار مخازن گازی موجود، خطوط لوله جريانی و انتقال نفت و گاز که نقش شريان ­های اصلی توليد و انتقال سيالات هيدروکربنی به تاسيسات فرآورشی را بازی می­ کنند، با مسائل پيچيده ­تر و جديدتری روبرو ساخته که در طراحی و ساخت اوليه مطرح نبوده و در نظر گرفته نشده است.

در این وبینار تلاش شده است تا مهندسین و تازه فارغ التحصیل رشته های مختلف مهندسی دیدگاهی کلی از نقش و وظایف خود در صنایع نفت و گاز پیدا کرده تا با ورود به این حوزه به حل چالش ها و فرصت های موجود در این حوزه کمک کنند.