خوردگی نواحی تحتانی و فوقانی خطوط لوله
مکانيزم های خوردگی نواحی تحتانی و فوقانی خطوط لوله بالاخص خطوط لوله انتقال گاز سه فازی و روش های جلوگيری از آنها متفاوت است و لازم است در طول طراحی و بهره برداری روش های متفاوتی برای کنترل يا کاهش نرخ خوردگی نواحی مذکور در نظر گرفته شود؛ به طور خلاصه بررسی اين موضوع از چهار منظر زير مد نظر قرار می گيرد:
- نوع خوردگی (ترش يا شيرين)؛
- احتمال يا ريسک خوردگی (کدام مقطع از خط لوله)؛
- نرخ خوردگی؛
- روش های جلوگيری از خوردگی.
در همين ارتباط قبل از هر چيز لازم است، پارامترهای عملياتی موثر بر مکانيزم های مختلف خوردگی در نواحی تحتانی و فوقانی خط لوله شناسايي شده و بر اساس تغييرات ناشی از آنها خط لوله به حلقه های متفاوت تقسيم گردد و مکانيزم های خوردگی در هر حلقه خوردگی به صورت مجزا مورد تجزيه و تحليل قرار گيرد.
هر چند بر اساس اظهار نظر برخی از مراجع معتبر، نرخ خوردگی نواحی فوقانی خطوط لوله بالاتر از نرخ خوردگی نواحی تحتانی نيست تجارب عملياتی نشان می دهد که در صورت عدم رعايت روش های موثر در طراحی و بهره برداری، خطوط لوله در فاصله کوتاهی از شروع بهره برداری خود دچار نشتی و شکست شده و خسارت های جبران ناپذيری را برای شرکت های بهره برداری به همراه خواهد داشت که اين مسئله ضرورت توجه به نتايج مطالعات به روز انجام شده در اين زمينه را نشان می دهد.
EGR با تکيه بر آخرين تجارب شرکت های مادر مهندسی نظير TOTAL، همچنين نتايج توپک رانی خطوط لوله دريايي داخلی و خارجی، نتايج آناليز شکست خطوط لوله و مستندات متعدد بين الملی و مقالات علمی آمادگی دارد تا در انتخاب استراتژی های مختلف طراحی و بهره برداری در کنار کارفرمايان محترم صنايع بالادستی نفت و گاز کشور باشد.
بازدیدها: 282
