استراتژی های مختلف برخورد با خوردگی
به‌طور اساسي چهار استراتژي جهت برخورد با خوردگي ديده ميشود:
- ناديده گرفتن خوردگي تا زمان وقوع آن؛
- بازرسي و تعمير سيستم در فواصل برنامهريزي شده؛
- پيش‌گيري از خوردگي (استفاده از ممانعت کنندهها، پوششها و …)؛
- پايش و کنترل خوردگي.
در استراتژي اول فعاليتها به تعمير و تعويض اجزا بعد از وقوع خرابي ناشي از خوردگي محدود مي‌گردد. در اين ديدگاه، تکنيک‌های کنترل خوردگي به‌طور کامل حذف و ناديده گرفته شده است. پر واضح است که اين روش براي سيستم‌هاي حساس نامناسب است. طول عمر سيستم‌هاي مهندسي کم شده و باعث فرسوده شدن آنها مي گردد.
دومين استراتژي روشي پيشگيرانه است. بازرسي و تعمير در فواصل مشخص راهي براي جلوگيري از خرابي و انهدام سيستم‌هاي در حال کار م يباشد.
پايش و کنترل خوردگی ميتواند به بهينه کردن برنامه‌هاي تعمير و نگهداري و زمان بندي برنامه هاي مذکور کمک کند. بدون دادههاي ورودي پايش خوردگي، بازرسي و تعمير دورهاي، می تواند تکراري و يکنواخت باشد.
در صنعت نفت و گاز نرخ خوردگي در طي عمر چاه تحت تاثير پارامترهاي مختلف تغيير مي‌کند. در پالايشگاه‌هاي نفت نيز بسته به ميزان سولفيد هيدروژن موجود در نفت خام ورودي نرخ خوردگي متفاوت خواهد بود. لذا به‌کارگيري سيستم‌هاي پيش‌گيري از خوردگي بسيار مهم بوده و بخش مهمي از برنامه هاي کنترل خوردگي به‌شمار مي رود.
بازدیدها: 100
